بخش زیست شناسی، دانشگاه واشنگتن، سیاتل، واشنگتن، ایالات متحده آمریکا، گروه گوش و حلق و بینی، دانشگاه واشنگتن، سیاتل، واشنگتن، ایالات متحده آمریکا
نوسان روزانه در بسامد و دامنه اساسی هجاهای هارمونیک آهنگ زبرا فینچ
- ویلیام ای. وود،
- پیتر جی. اوسوارد دوم،
- توماس کی. رزبری،
- دیوید جی پرکل
- تاریخ انتشار: 2 دسامبر 2013
- https://doi. org/10. 1371/journal. pone. 0082327
نظرات خوانندگان
نظر بحث خود را ارسال کنید
لطفاً دستورالعمل های ما را برای نظرات دنبال کنید و خط مشی منافع رقیب ما را مرور کنید. نظراتی که با دستورالعمل های ما مطابقت ندارند به سرعت حذف می شوند و حساب کاربری غیرفعال می شود. از موارد زیر باید اجتناب شود:
- اظهاراتی که می تواند به عنوان ادعای سوء رفتار تعبیر شود
- اظهارات یا اظهارات پشتیبانی نشده
- زبان التهابی یا توهین آمیز
چرا باید این پست بررسی شود؟
متشکرم!
از اینکه برای پرچم گذاری این پست وقت گذاشتید متشکریم. ما پست های پرچم گذاری شده را به طور منظم بررسی می کنیم.
عوامل فیزیولوژیکی زمینه ساز نوسانات روزانه در آهنگ
ارسال شده توسط nictera در 09 دسامبر 2013 در 16:59 GMT
نویسندگان نوسان روزانه در رفتار آهنگ را توصیف می کنند، همانطور که قبلاً توسط Tchernichovski و همکارانش گزارش شده بود. عوامل فیزیولوژیکی زمینه ای که آنها پیشنهاد می کنند مدل پرنده آوازخوان ارائه می کند نیز قبلاً توسط Day NF، Kinnischtzke AK، Adam M، Nick TA (2009) گزارش شده است.
علایق رقیب اعلام کرد: مقاله ارجاعی که "وعده" نویسندگان را برآورده می کند از آزمایشگاه من است.
RE: عوامل فیزیولوژیکی زمینه ساز نوسانات روزانه در آهنگ
دیوید پرکل به nictera در 15 ژانویه 2014 در 15:28 GMT پاسخ داد
ما از دکتر نیک به خاطر نظرش تشکر می کنیم و متاسفیم که از استناد به مقاله آزمایشگاه او غفلت کردیم (Day et al., Dev Neurobiol 69:796-810, 2009) که او به آن اشاره می کند.
ما معتقدیم که دکتر نیک به کار Derégnaucourt و همکارانش اشاره می کند.(Nature، 433:710-716، 2005)، از آزمایشگاه Tchernichovski. همانطور که در بحث خود به تفصیل می پردازیم، معتقدیم یافته های ما از یافته های Derégnaucourt و همکاران متمایز است. به این ترتیب که آنها تغییرات صبحگاهی را در آهنگ یافتند: 1) در درجه اول در حیوانات جوان به جای بزرگسالان، همانطور که در مطالعه ما انجام شد. 2) در مقیاس کلی از ویژگی های صوتی. و 3) با یک مسیر متفاوت از نوسان روزانه. آنها افزایش در آنتروپی وینر _واریانس_ را در طول روز در نوجوانی که تحت فرآیند یادگیری آهنگ قرار می‌گرفت، گزارش کردند، اما نه در بزرگسالی. بنابراین، یافته های ما از یک ریتم روزانه با فرکانس و دامنه اساسی در بزرگسالان کاملاً جدید است. بالقوه گمراه کننده است که بگوییم نوساناتی که ما توضیح می دهیم قبلاً توسط Derégnaucourt و همکاران (2005) گزارش شده است.
در رابطه با نظر دوم دکتر نیک، دی و همکاران.(2009) یک الگوی روزانه در مقدار (ریشه میانگین ارزش مربع) فعالیت عصبی چند واحدی ثبت شده از الکترودهای کاشته شده مزمن در هسته HVC پرندگان آوازخوان جوان و بالغ را نشان داد. آنها همچنین متوجه تغییر روزانه در الگوی فعالیت ("شکستگی") در نوجوانان شدند اما نه بزرگسالان. در حالی که ممکن است یک ریتم روزانه در فعالیت HVC می تواند بر جنبه های صوتی آهنگ مانند فرکانس اساسی تأثیر بگذارد، Day et al. چنین همبستگی را در داده های خود گزارش نکردند. در واقع، شکل 7G آنها فقدان همبستگی انفجار با واریانس مدولاسیون فرکانس، یکی از جنبه های آهنگ را نشان می دهد. به طور کلی، تغییرات گزارش شده توسط دی و همکاران (2009) بعید به نظر می رسد که مسئول نوسانات روزانه در فرکانس اساسی باشد که ما گزارش کردیم. واضح است که تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.
با احترام، ویلیام وود، پیتر اوسوارد، توماس روزبری و دیوید پرکل
RE: RE: عوامل فیزیولوژیکی زیربنای نوسانات روزانه در آهنگ
nictera در 23 ژانویه 2014 در 15:53 GMT به David Perkel پاسخ داد
از پاسخ نویسندگان تشکر می کنم.
اظهارات من گمراه کننده نبود. یافته‌های رفتاری اصلی مقاله، نوسان روزانه در رفتار آهنگ، قبلاً توسط Derégnaucourt و همکاران گزارش شده است.(طبیعت، 433: 710-716، 2005). در حالی که Derégnaucourt و همکاران.(Nature، 433:710-716، 2005)، دی و همکاران.(Dev Neurobiol 69:796-810، 2009)، و مطالعات دیگر بر روی تغییرات یک شبه در رفتار آهنگ متمرکز شدند، Wood et al. مطالعه (2013) بر تغییرات در طول دوره های بیداری تک روزانه متمرکز شد. به همین دلیل، آنها این تغییرات روزانه را که مشاهده شده بود، اما در مطالعات قبلی برجسته نشده بود، اندازه‌گیری کردند. برای مثال، کراندال و همکاران.(J. Neurophysiol. 98:232-240، 2007) در برخی روزها، یک مسیر نزولی تغییر روزانه در یک ویژگی آهنگ، واریانس آنتروپی را نشان می دهد (شکل 5). از آنجا که چشمگیرترین تغییرات آهنگ یک شبه در نوجوانان رخ می دهد، بزرگترین تغییرات فیزیولوژیکی که انعطاف پذیری آهنگ را تنظیم می کند احتمالاً یک شبه در نوجوانان رخ می دهد. من نویسندگان را برای کمک به کمیت تغییرات کوچک آهنگ روزانه بزرگسالان که ممکن است یا ممکن است از طریق مکانیسم‌های مشابهی که زیربنای شکل‌پذیری در نوجوانان است اتفاق بیفتد، ستایش می‌کنم.
آزمایشگاه من قبلاً مدلی را پیشنهاد کرده است (Day et al. J. Neurophysiol. 100: 2956-2965 ، 2008 ؛ Day et al. dev Neurobiol 69: 796-810 ، 2009) که می تواند نوسانات روزانه را در فرکانس اساسی گزارش شده توسط چوب توضیح دهدو همکاران(2013). من به طور خلاصه آن را در اینجا شرح خواهم داد و یک قیاس را ارائه می دهم. لطفاً عدم مراجعه گسترده من را به نفع کمبود ببخشید. این زمینه تحت تأثیر ایده یک حلقه بازخورد حسی حرکتی قرار دارد که در آن ورودی های حسی به نوعی بازخورد و مستقیماً (به صورت سیناپسی) مدارهای موتور را تغییر می دهند. من در عوض پیشنهاد کردم که سیگنال های تطبیق معلم که در مناطق شنوایی وجود دارد و منطقه آهنگ قشر مغز HVC (Bolhuis & Gahr ، 2006 ؛ Nick & Konishi ، 2005) مسیر پیشانی قدامی (AFP) ، یک گانگلیون پایه ای-تالیامیک-قشر مغز را وارد می کند. مدار که در حال حاضر تصور می شود توسط بسیاری از افراد در این زمینه تولید کننده تنوع است (شواهد ارائه شده توسط Kao و همکاران ، 2005 ؛ Olveczky و همکاران ، 2005 و دیگران).(دکتر پرکل مطالعات مهمی را در مورد درک AFP انجام داده است.) HVC می تواند با هماهنگی هدف پیشرو پایین دست خود (منطقه آهنگ قشر مغز RA) با هماهنگی مستقیم HVC-RA ، هماهنگ شود و هماهنگ شود. سیناپسهای غیرمستقیم HVC-AFP-RA آن ، که توسط آزمایشگاه دکتر پرکل نشان داده شده است که قادر به ورود همزمان به RA باشد (Leblois et al. ، 2009). این همکاری سیناپسی در RA می تواند مکانیسم های هببی را استخدام کرده و انعطاف پذیری مدار را فعال کند. یک سوال اصلی این است که چگونه سیگنال های تطبیق معلم حسی به سیگنال های تثبیت کننده منتقل می شوند. ما اخیراً گزارش دادیم که عدم تمایل سیگنال HVC-AFP را شکل می دهد (Day & Nick ، 2013). اگر Disinhibiters سیگنال تطبیق معلم را حمل کنند ، می توانند به طور مستقیم الگوی فعالیت HVC-AFP را شکل داده و AFP را وارد کنند.
با توجه به نوسانات روزانه ، اگر Disinhibitors (که در سیستم های دیگر پشت سر هم هستند ، سریع و سریع در سیستم های دیگر حاکم هستند) بر "پشت سر هم" HVC حاکم هستند و همانطور که نشان داده ایم (Day et al. ، 2009) ، این پشت سر هم روزانه نوسان می کند. خصوصیات طیفی آهنگ می تواند کم و بیش بر اساس استحکام ورود تثبیت کننده تغییر کند. در این حالت ، تغییراتی که گزارش کردیم (Day et al. ، 2009) مسئول نوسانات فرکانس اساسی گزارش شده توسط وود و همکاران هستند.(2013).
در اینجا یک قیاس مربوط به نقش پیشنهادی HVC در نوسانات روزانه (Day et al. ، 2008 ، 2009) است: در یک مسابقه Taekwon-Do ، یک داور بلند می شود ، قدم به حلقه می رود ، به دور حلقه حرکت می کند ، و سپسپایین می نشینداو این کار را بارها و بارها برای هر مسابقه انجام می دهد. با توجه به این داده ها ، به نظر می رسد که او در این مبارزه درگیر است ، اما او چنین نیست. او در حال کنترل حملات غیرقانونی و فضای پارامتر (حلقه) مبارزان است. به همین ترتیب ، ما پیشنهاد کردیم که سیگنال HVC-AFP یک سیگنال کنترل کننده است که ظرفیت AFP را برای تزریق تنوع به مسیر HVC-RA محدود می کند.
من موافقم که کار بیشتری باید انجام شود. من می خواهم که دکتر پرکل و سایر محققان پرندگان پرنده این مدل "منتقد تثبیت کننده" را به عنوان یک چارچوب معتبر که مطابق با تمام داده های موجود است ، به دانش من در نظر بگیرند ، و این نیازی به هیچ اثری از نظر فیزیولوژیکی و یا تحول حرکتی به حرکتی ندارد. بسیاری از ویژگی های این مدل هنوز آزمایش نشده است ، با این حال ، این مورد در مورد سایر مدلهایی که به مکانیسم های فیزیولوژیکی ناشناخته برای علم نیز نیاز دارند ، نیز وجود دارد. من در مورد انتقادات و سؤالات مربوط به این مدل باز هستم.
