یک گزینه قرار داده شده حق فروش امنیت را با قیمت مشخص تا یک تاریخ خاص در اختیار شما قرار می دهد. این امکان را برای رفع امنیت به شما می دهد. یک قرارداد بر حق فروش امنیت حاکم است. سهام معمولاً به عنوان اوراق بهادار مورد استفاده قرار می گیرد ، اما می توان از معاملات آتی و ارزها نیز استفاده کرد.
قیمت به عنوان قیمت اعتصاب شناخته می شود زیرا انتظار می رود وقتی قیمت سهام به آن سطح یا پایین تر کاهش یابد ، اعتصاب کنید. شما فقط می توانید آن را تا یک تاریخ خاص بفروشید. از آنجا که انتخاب شما در آن تاریخ منقضی می شود ، به عنوان تاریخ انقضا شناخته می شود.
اگر سهام خود را با قیمت اعتصاب قبل از تاریخ انقضا بفروشید ، گزینه خود را در گزینه آمریکایی اعمال می کنید. شما فقط می توانید گزینه قرار داده شده خود را در تاریخ انقضا در یک گزینه اروپایی اعمال کنید.
گزینه های قرار داده شده چگونه کار می کنند؟
اگر قیمت سهام زیرین یا سرمایه گذاری کاهش یابد ، گزینه ای با ارزش تر می شود. از طرف دیگر ، یک گزینه قرار داده شده با افزایش قیمت سهام زیرین ، ارزش خود را از دست می دهد. در نتیجه ، آنها غالباً برای محافظت از آن استفاده می شوند و یا در مورد فعالیت قیمت در منفی حدس می زنند.
گزینه های قرار داده شده غالباً در یک استراتژی مدیریت ریسک که به عنوان محافظ شناخته می شود ، استفاده می شود - که نوعی بیمه سرمایه گذاری یا پرچین است که تضمین می کند ضرر و زیان موجود در دارایی اساسی از یک مقدار از پیش تعیین شده تجاوز نمی کند.
سرمایه گذار از این روش برای محافظت از ریسک نزولی در سهام موجود در نمونه کارها با خرید گزینه Put استفاده می کند. در صورت و زمان اجرای گزینه ، سرمایه گذار سهام را با قیمت اعتصاب Put به فروش می رساند. اگر سرمایه گذار سهام زیرین را نداشته باشد و گزینه ای را انتخاب کند ، موقعیت کوتاهی در سهام ایجاد می شود.
چه موقع گزینه ای را بخرید؟
هنگام خرید گزینه Put - تضمین می کنید بیشتر از حق بیمه ای که برای خرید آن گزینه پرداخت کرده اید از دست ندهید. شما به شخصی که مایل به خرید سهام شما کمی است پرداخت می کنید.
خطر آنها تحت پوشش هزینه قرار می گیرد. آنها می دانند که شما می توانید از آنها بخواهید که در هر زمان در طول بازه زمانی توافق شده ، آن را خریداری کنند. آنها همچنین می دانند که سهام می تواند در آن روز خاص ارزش کمتری داشته باشد. با این حال ، آنها معتقدند که این ارزشمند است زیرا قیمت سهام افزایش می یابد. آنها ترجیح می دهند پولی را که به آنها می دهید در ازای ریسک کوچکی که باید برای دستیابی به سهام ، درست مانند یک شرکت بیمه ، به آنها بدهید.
چه موقع می توان گزینه Put را بفروشد؟
شما قول می دهید هنگام فروش گزینه ای ، سهام را با قیمت توافق شده خریداری کنید.
اگر قیمت سهام کاهش یابد ، فروشندگان پول خود را از دست می دهند. از آنجا که آنها باید سهام را با قیمت اعتصاب خریداری کنند اما فقط می توانند آن را با قیمت پایین تر بفروشند ، این مورد است. اگر قیمت سهام افزایش یابد ، آنها سود می برند زیرا خریدار گزینه را اجرا نمی کند. هزینه توسط فروشندگان Put نگه داشته می شود.
فروشندگان با نوشتن تعداد زیادی از گزینه ها در مورد شرکت هایی که معتقدند از ارزش آن قدردانی می کنند ، مشاغل خود را حفظ می کنند. آنها بر این باورند که هزینه های جمع آوری شده آنها ضررهایی را که تجربه می کنند با کاهش قیمت سهام ، پوشش می دهد.
مزایای گزینه های Put
از آنجا که خرید یک قرارداد گزینه ها مستلزم تعیین خرید گزینه Put یا یک تماس است ، درک این مزایا بسیار مهم است. یک گزینه قرار داده شده - از طرف دیگر ، در مقایسه با یکدیگر مزایای بیشتری نسبت به گزینه تماس دارد.
- دارایی یا سهام زیرین گزینه می تواند به هر طریقی حرکت کند. ارزش آن بسته به وقایع اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی ممکن است به طرز چشمگیری تغییر کند. برای اینکه گزینه تماس برای یک سرمایه گذار سودآور باشد ، باید گزینه با قیمت پایین تر از قیمت اعتصاب خریداری شود.
از سوی دیگر، سرمایه‌گذارانی که گزینه فروش را خریداری می‌کنند، اگر قیمت دارایی پایه ثابت بماند یا حتی تا حدودی کاهش یابد، ممکن است سود ببرند. در نتیجه، معامله گر اختیار فروش نسبت به معامله گر اختیار خرید احتمال سود بیشتری دارد.
- وقتی نوبت به معاملات مشتقه می‌رسد، اگر می‌خواهید پول به دست آورید، زمان از اهمیت بالایی برخوردار است، و گزینه‌ها یک دارایی محدود به زمان هستند که به فروشندگان مزیت می‌دهند. هر چه یک قرارداد اختیار معامله با نزدیک شدن به پایان مدت زمان تعیین شده، ارزش کمتری پیدا کند.
در نتیجه، فروشندگان اختیار معامله با فروش قرارداد بیشتر از زوال زمانی سود می برند در حالی که این اختیار هنوز ارزشمند است. از طرف دیگر، فردی که دارای اختیار تماس است، در این مورد مورد پسند زوال زمانی قرار نمی گیرد.
- هزینه قرارداد اختیار معامله به عنوان نوسانات ضمنی نامیده می شود. زمانی که نوسانات ضمنی بازار بالا باشد، قیمت قرارداد اختیار معامله بیشتر می‌شود. به عنوان یک معامله گر اختیار فروش، می خواهید زمانی که قیمت بالا است بفروشید و زمانی که قیمت پایین است خرید کنید. این تنها زمانی قابل تصور است که نوسانات ضمنی بالا باشد اما به تدریج در طول زمان کاهش می یابد.
کارشناسان بازار مدت‌ها مشاهده کرده‌اند که نوسانات ضمنی بالا تمایل طبیعی به کاهش در طول زمان دارد، به این معنی که معامله‌گرانی که گزینه فروش را خریداری می‌کنند در طول زمان سود خواهند برد زیرا شرایط ذاتی بازار به نفع آنهاست.
تفاوت بین گزینه قرار دادن و گزینه تماس
گزینه قرار دادن:
گزینه های تماس:
اختیار فروش یک قرارداد مشتقه است که به شما این حق را می دهد، اما نه وظیفه، مقدار مشخصی از دارایی پایه را با قیمت و تاریخ مشخصی بفروشید. قیمت اعتصاب قیمت توافقی است که در قرارداد تعیین می شود.
اختیار خرید یک قرارداد مشتقه است که به شخص این حق را می دهد، اما وظیفه آن را ندارد، مقدار معینی از دارایی پایه را با قیمت پیشنهادی از پیش تعیین شده و در تاریخ از پیش تعیین شده خریداری کند.
گزینه فروش ابزاری عالی برای فروشندگانی است که می خواهند در صورت کاهش قیمت دارایی پایه در آینده از سرمایه خود محافظت کنند. ارزش دارایی پایه ممکن است کمتر از مقداری که خریدار برای پرداخت آن موافقت کرده است کاهش یابد. در نتیجه - خریدار متحمل ضرر می شود. با این حال، از آنجایی که طرفین قرارداد قبلاً در مورد قیمت اعتصاب توافق کرده اند، حتی اگر قیمت فعلی کمتر باشد، فروشنده قیمت ضربتی از پیش تعیین شده را دریافت می کند. این به فروشنده این امکان را می دهد که حتی اگر ارزش بازار دارایی به شدت کاهش یافته باشد، از منافع مالی بهره مند شود.
اگر ارزش دارایی پایه قبل از تاریخ انقضای اختیار خرید افزایش یابد، می‌توانید از یک گزینه فراخوان درآمد کسب کنید. اگر ارزش دارایی پایه بالاتر از قیمت توافقی توافق شده باشد، سرمایه گذار می تواند به طور موثر دارایی پایه را با قیمتی بسیار پایین تر از قیمت های بازار خریداری کند.
