چگونه صندوق های باز نقدینگی می توانند شوک ها را تقویت کرده و قیمت دارایی ها را بی ثبات کنند

صندوق های سرمایه گذاری مشترک که به سرمایه گذاران اجازه می دهد روزانه سهام خود را خریداری یا بفروشند یکی از اجزای مهم سیستم مالی است که فرصت های سرمایه گذاری را برای سرمایه گذاران فراهم می کند و تامین مالی شرکت ها و دولت ها را فراهم می کند.

همانطور که مشخص است صندوق های سرمایه گذاری پایان باز در دو دهه گذشته رشد چشمگیری داشته اند و امسال 41 تریلیون دلار دارایی در سطح جهانی داشته اند. این حدود یک پنجم دارایی های بخش مالی غیر بانکی را نشان می دهد.

این وجوه ممکن است در دارایی های نسبتا نقدینگی مانند سهام و اوراق قرضه دولتی یا در اوراق بهادار کمتر معامله شده مانند اوراق قرضه شرکتی سرمایه گذاری کنند. با این حال کسانی که دارای منابع کمتر مایع هستند دارای یک ضعف بالقوه بالقوه هستند. سرمایه گذاران می توانند سهام روزانه در یک قیمت تعیین شده در پایان هر جلسه معاملاتی فروش, اما ممکن است مدیران صندوق چند روز به فروش دارایی برای دیدار با این رستگاری, به ویژه هنگامی که بازارهای مالی فرار هستند.

چنین عدم تطابق نقدینگی می تواند یک مشکل بزرگ برای مدیران صندوق در طول دوره های خروج باشد زیرا قیمت پرداخت شده به سرمایه گذاران ممکن است به طور کامل تمام هزینه های معاملاتی مرتبط با دارایی های فروخته شده را منعکس نکند. بجای, سرمایه گذاران باقی مانده تحمل این هزینه ها, ایجاد یک انگیزه برای بازخرید سهام قبل از دیگران انجام, که ممکن است به فشار خروج منجر شود اگر تمایلات بازار تیره.

فشارهای ناشی از این سرمایه گذاران می تواند وجوه را مجبور به فروش سریع دارایی کند که باعث کاهش بیشتر ارزیابی ها می شود. این به نوبه خود تاثیر شوک اولیه را تقویت می کند و به طور بالقوه ثبات سیستم مالی را تضعیف می کند.

نقدینگی و نوسانات

که به احتمال زیاد پویا ما در بازی در طول بازار بحران در شروع این بیماری همه گیر به عنوان ما در نوشتن یک فصل تحلیلی از جهانی ثبات مالی گزارش. صندوق های پایان باز مجبور به فروش دارایی ها در میان خروج حدود 5 درصد از کل ارزش خالص دارایی خود شدند که یک دهه و نیم زودتر در صدر بازخرید بحران مالی جهانی قرار گرفت.

در نتیجه, دارایی هایی مانند اوراق قرضه شرکتی که توسط وجوه باز پایان با دارایی های کمتر نقدینگی در پرتفوی خود را برگزار شد به شدت بیشتر در ارزش نسبت به کسانی که برگزار شده توسط وجوه مایع کاهش یافت. چنین جابجایی ها یک خطر جدی برای ثبات مالی بود که تنها پس از مداخله بانک های مرکزی با خرید اوراق قرضه شرکتی و اقدامات دیگر مورد توجه قرار گرفت. به دنبال فراتر از این بیماری همه گیر ناشی از بازار تجزیه و تحلیل ما نشان می دهد که بازده دارایی های برگزار شده توسط نسبتا غیر نقدینگی بودجه به طور کلی بیشتر فرار از منابع قابل مقایسه است که کمتر در معرض این وجوه—به خصوص در دوره های بازار استرس است. مثلا, اگر نقدینگی خشک راه را در ماه مارس انجام داد 2020, نوسانات اوراق قرضه برگزار شده توسط این وجوه می تواند با افزایش 20 در صد.

این امر همچنین باعث نگرانی اقتصادهای نوظهور بازار می شود. کاهش نقدینگی وجوه مستقر در اقتصادهای پیشرفته می تواند اثرات سرریز قابل توجهی برون مرزی داشته باشد و نوسانات بازده اوراق قرضه شرکتی در بازار نوظهور را افزایش دهد.

در حال حاضر انعطاف پذیری بخش صندوق باز ممکن است دوباره تست شود, این بار در میان افزایش نرخ بهره و عدم اطمینان اقتصادی بالا. خروج از صندوق های اوراق قرضه باز در ماه های اخیر افزایش یافته است و یک شوک ناگهانی و نامطلوب مانند تشدید بی نظمی شرایط مالی می تواند باعث خروج بیشتر و تقویت استرس در بازارهای دارایی شود.

به عنوان مدیر عامل صندوق بین المللی پول کریستالینا جورجیوا در سخنرانی سال گذشته گفت: "سیاست گذاران با هم کار کردند تا بانک ها را پس از بحران مالی جهانی امن تر کنند—اکنون ما باید همین کار را برای صندوق های سرمایه گذاری انجام دهیم.”

چگونه باید کسانی که خطرات محدود شود?

همانطور که ما در فصل ارسال, نوسانات دارایی ناشی از وجوه باز پایان را می توان کاهش می یابد اگر بودجه تصویب در هزینه های معامله به بازخرید سرمایه گذاران. برای مثال, یک عمل شناخته شده به عنوان نوسان قیمت گذاری اجازه می دهد تا بودجه برای تنظیم خود را پایان روز قیمت رو به پایین در هنگام مواجهه با خروج. این باعث کاهش انگیزه سرمایه گذاران برای بازخرید قبل از دیگران می شود. انجام این کار برطرف فشار خروج مواجه شده توسط بودجه در زمان استرس و احتمال فروش دارایی های اجباری.

اما اگرچه قیمتگذاری نوسانی - و ابزارهای مشابه مانند عوارض ضدتحلیل که هزینههای تراکنش را برای بازخرید سرمایهگذاران با گرفتن کارمزد منتقل میکنند-میتوانند به کاهش ریسکهای ثبات مالی کمک کنند اما باید به درستی کالیبره شوند تا این کار انجام شود و در حال حاضر اینطور نیست.

تعدیلاتی که صندوق ها می توانند در قیمت های پایان روز انجام دهند-که به عنوان عوامل نوسان شناخته می شوند-اغلب در سطوح ناکافی به ویژه در زمان استرس بازار محدود می شوند. بنابراین سیاستگذاران باید در مورد چگونگی کالیبراسیون این ابزارها و نظارت بر اجرای خود راهنمایی کنند.

برای بودجه برگزاری دارایی های بسیار غیر نقدینگی, مانند املاک و مستغلات, کالیبراسیون نوسان قیمت گذاری و یا ابزار مشابه ممکن است مشکل حتی در زمان عادی. در این موارد, سیاست های جایگزین باید در نظر گرفته شود, مانند محدود کردن فرکانس بازخرید سرمایه گذار. چنین سیاست هایی ممکن است برای وجوه مستقر در حوزه های قضایی که به دلایل عملیاتی نمی توان قیمت گذاری نوسان را اجرا کرد نیز مناسب باشد.

سیاستگذاران همچنین باید نظارت دقیق تر بر شیوه های مدیریت نقدینگی توسط سرپرستان و نیاز به افشای اضافی توسط صندوق های باز برای ارزیابی بهتر نقاط ضعف را در نظر بگیرند. علاوه بر این, تشویق تجارت بیشتر از طریق تهاتری مرکزی و معاملات اوراق قرضه شفاف تر می تواند کمک به افزایش نقدینگی. این اقدامات خطرات ناشی از عدم تطابق نقدینگی در صندوق های باز را کاهش می دهد و بازارها را در زمان استرس قوی تر می کند.

—این وبلاگ بر اساس فصل 3 گزارش ثبات مالی جهانی اکتبر 2022 است: "شکنندگی قیمت دارایی در زمان استرس: نقش صندوق های سرمایه گذاری پایان باز.”